İSLAMİYETİN ALTIN ÇAĞLARI : DİN İLE FELSEFEDE HARMAN Biruni, El Kındi, Farabi, İbni Sina (Avicenna), Gazzali, İbni Rüşd (Averros), İbni Meymun
İlkel bilimsel yazı tipinin ötesine geçen ilk önemli adımlar islam bilginleri tarafından atıldı. Bu bilginler, bilimin Yunan kaynaklarına geri dönüp, buna hindulardan kimi düşünceler eklemiş sonra üniversite ve çeviri ordularıyla, bilginin sınırlarını zorlamaya geçmişlerdi.

Onbirinci yüzyılda latin hıristiyan dünyası esas olarak İspanya, Sicilya ve Konstantinopolis’te müslüman dünyayla ilişki içindeydi. Bu yolla Batı, Aristoteles’in felsefi yazılarının yanısıra bu çalışmaların çevirilerini de almaya başladı. Genellikle önemli müslüman yapıtların eşliğinde Yunan kökenli bilginlerin bu yeniden-bulunuşu, Batı düşüncesinin tarihinde önemli bir dönüm noktasını belirledi. İbni Sina (Ö.1037) hem islam felsefesi üstüne orijinal fikirleri, Aristoteles üzerine yorumlarıyla hem de astronomiden müziğe matematikten tıp bilimi üzerine uzun yıllar aşılamayan yapıtlara (Tıbbın İlkeleri) imza atmasıyla çağları aşmasını bildi. Gazzali (Ö.1111) islami metafizikte önemli adımlar attı. İbni Rüşd (Ö.1195) ise dinle felsefeyi bir gerçeğin iki ayrı açıklama tarzı olarak niteleyip, Aristo'ya’yeni bir dönüş sağlayarak çevirileri, yorumları ve yeni düşünceleriyle, İslam dünyasından çok Avrupa’da Reform ve Rönesansın felsefi temellerinin oluşumuna katkıda bulundu.

II. Mehmet’in “Gazzali mi İbni Rüşd mü haklıydı?” sorusuna Hocazade, “İbni Rüşd” yanıtını verseydi, İslam dünyası düşünsel rönesansını çok önce tamamlayabilir miydi?

GELECEK KONU BAŞLIĞI

HAÇLI SEFERLERİ (1095 – 1270) : ESKİ DÜNYANIN AKDENİZİ İÇİN İKİ KÜLTÜR KARŞI KARŞIYA